Siyah pirinç, özellikle Uzakdoğu'da, yetiştirilmesi oldukça zor ve zahmetli bir süreç gerektirmektedir. Hasat esnasında alınan verim de yalnızca %10 civarındadır. Bu nedenlerle, siyah pirinç tarih boyunca üst sınıfların tekelinde kalmıştır.
İmparatorlar ve zengin aileler, bu nadide ürünü halka yaymak istemediler. Onlar, siyah pirinci kendilerine özgü bir ayrıcalık olarak görüyor ve saklıyorlardı. Ancak, zamanla teknolojik ilerlemeler ve tarımsal yöntemlerdeki gelişmeler, siyah pirincin daha geniş kitlelere ulaşmasını sağladı. Bugün, siyah pirinç artık daha erişilebilir hale gelmiş ve giderek daha popüler bir besin haline dönüşmektedir.